Quasi-dzienniki jako laboratorium eksperymentu – przypadek Andrzeja Falkiewicza
PDF
PDF (English)

Słowa kluczowe

Falkiewicz
dziennik
prywatność
eksperyment

Jak cytować

Kołodziej, D. (2023). Quasi-dzienniki jako laboratorium eksperymentu – przypadek Andrzeja Falkiewicza. Forum Poetyki, (33-34), 76–91. https://doi.org/10.14746/fp.2023.32-33.42113

Abstrakt

Artykuł ma na celu interpretację trzech nieprzeczytanych dotychczas wspólnie utworów Andrzeja Falkiewicza (Fragmenty o polskiej literaturze, Takim ściegiem, Ta chwila). Publikacje te zostają określone mianem quasi-dzienników które pozwala uchwycić prywatny charakter tych zapisków oraz ich eksperymentalną. Definicja dziennika przyjęta od Philippe’a Lejeune’a pozwala powiązać charakterystyczną dla tej formy wariacyjną, muzyczną budowę z zasadą powtórzenia charakterystyczną dla autora Polskiego kosmosu, koncepcja zaś autobiograficznej postawy wyzwania Małgorzaty Czermińskiej dostrzec, że Falkiewicz wciąga czytelnika w pewnego rodzaju grę. Jednak bliższa analiza retorycznej warstwy tekstów, a także eksperymentów związanych z wykorzystaniem komputera do nadawania znaczenia warstwie typograficzno-wizualnej nakazuje zrewidowanie wcześniejszych założeń i pozwala spojrzeć na twórczość Falkiewicza, zwłaszcza na Ledwie mrok, z nowej perspektywy, pokazując, w jaki sposób autor, wbrew deklaracjom świadczącym o potrzebie bycia przeczytanym, wymazuje czytelnika z tekstów.

https://doi.org/10.14746/fp.2023.32-33.42113
PDF
PDF (English)

Bibliografia

Nie przeczytane. Red. Jarosław Borowiec, Tomasz Mizerkiewicz. Wrocław: Oficyna Wydawnicza ATUTWrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, 2014.

Czermińska, Małgorzata. Autobiograficzny trójkąt. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas, 2020.

Drzewucki, Janusz. „Kretyństwo i mądrość, czyli «stan ciałoducha»”. Twórczość 3 (1992): 115–117.

Falkiewicz, Andrzej. Być może. Gdańsk: Wydawnictwo Słowo/Obraz Terytoria, 2002.

Falkiewicz, Andrzej. Cztery szkice. Wrocław: Wrocławskie Wydawnictwo Warstwy, 2014.

Falkiewicz, Andrzej. Fragmenty o polskiej literaturze. Warszawa: Czytelnik, 1982.

Falkiewicz, Andrzej. Jeden i liczba mnoga, 2. wyd. Wrocław: Oficyna Wydawnicza ATUTWrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, 2016.

Falkiewicz, Andrzej. Polski kosmos, 2. wyd. Wrocław: Agencja Wydawniczo-Reklamowa, 1996.

Falkiewicz, Andrzej. Świetliste. Wrocław: Biuro Literackie, 2011.

Falkiewicz, Andrzej. Ta chwila. Wrocław: Biuro Literackie, 2013.

Falkiewicz, Andrzej. Teatr, społeczeństwo. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydaw, 1980.

Falkiewicz, Andrzej. Znalezione. Wrocław: Oficyna Wydawnicza AtutWrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, 2009.

Heidegger, Martin. Bycie i czas. Tłum. Bogdan Baran. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994.

Lejeune, Philippe. „Koronka. Dziennik jako seria datowanych śladów”. Tłum. Magda i Paweł Rodakowie. Pamiętnik Literacki 4 (2006): 17–27.

Maliszewski, Karol. Mój Falkiewicz. https://www.biuroliterackie.pl/biblioteka/recenzje/moj-falkiewicz/.

Mazur, Maciej. „Encyklopedierotyk jako (auto)biofikcja Ewa Kuryluk a Roland Barthes”. Er(r)go 2 (2021): 187–206. DOI: https://doi.org/10.31261/errgo.10080

Miłobędzka, Krystyna. Wszystkowiersze, Legnica: Biuro Literackie, 2000.

Skórzyński, Piotr. „Popruty ścieg”. Nowe Książki 4 (1992): 33.

Rodak, Paweł. Dziennik pisarza: między codzienną praktyką piśmienną a literaturą. Pamiętnik Literacki 4 (2006): 29–49.

Skrendo, Andrzej. Stanisław Brzozowski i Andrzej Falkiewiczfragmenty o powinowactwie. W: Stanisław Brzozowski(ko)repetycje, t. 2, red. Tomasz Mizerkiewicz, Andrzej Skrendo, Krzysztof Uniłowski, 295–311 Katowice: FA-art, 2013